نگفتمت که من یه روز میرم

// هر چه باشه من بهت میگم

// کاری نکن شیشه ی دلم بشکنه

// دلیل بدبیاریات آه منه

// صدای خوشت ترانه می شود

// دل سنگت یه روز بیگانه می شود

// عشق را به شوخی نگیر

// دلش را نداری برو بمیر

// آزارم بدی هر دومونو آواره می کنم

// تیکه ام بگیره شعرامو پاره میکنم

// نگفتمت این راه که میری به بی راهه میره

// کمی مدارا کن ، آخه دلم پیشت گیره

// جوهر قلمم به زودی تموم میشه

// این روزامون پای بحث ها حروم میشه

// دیگه طعنه هات یک مرض شده

// بوی دهانت این روزا عوض شده

// عمق نگاهت تاریک شده

// جا و فضای قلبم باریک شده

// که عزیزم قدم هایت ، لنگ می زنه

// دستان روحت منو سنگ می زنه

// که احساس میکنم ازم سیر شدی

// هم چو بلبلی جای دگر اسیر شدی

// میدونم شعر شکستن را از بری

// حرفی نییست میتونی که بری